Η παραδοσιακή ξυλοναυπηγική έχει βαθιές ρίζες στον ελληνικό πολιτισμό, ήδη από τα ομηρικά χρόνια. Οι αρχαίοι Έλληνες ανέπτυξαν εξαιρετικές ναυπηγικές τεχνικές, κατασκευάζοντας τριήρεις και άλλα ξύλινα σκάφη που κυριαρχούσαν στο Αιγαίο. Η γνώση αυτή μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, αποτελώντας τη βάση της ελληνικής ναυπηγικής τέχνης.

Η διαδικασία της ξυλοναυπηγικής περιλαμβάνει την επιλογή του κατάλληλου ξύλου, το σχεδιασμό του σκάφους, την κοπή, το κατεργασμένο ξύλο, την εναρμόνιση των κομματιών και το κατασκευαστικό έργο. Η επιδεξιότητα και η εμπειρία των ναυπηγών είναι καθοριστικές για τη δημιουργία ασφαλών, λειτουργικών και αισθητικά εντυπωσιακών σκαφών.

Κατά τους μεσαιωνικούς και νεότερους χρόνους, η παραδοσιακή ξυλοναυπηγική άνθισε σε περιοχές όπως οι Σπέτσες. Με μεράκι και τέχνη, οι ναυπηγοί, κατασκεύαζαν καΐκια, περάματα και τρεχαντήρια, σκάφη που συνέβαλαν καθοριστικά στην εμπορική και ναυτική δύναμη της Ελλάδας.

Σήμερα, η παραδοσιακή ξυλοναυπηγική στην Ελλάδα επιβιώνει χάρη σε λίγους αλλά αφοσιωμένους τεχνίτες και πρωτοβουλίες διάσωσης της ναυτικής κληρονομιάς. Η αγάπη για τα παραδοσιακά σκάφη και η ανάγκη διατήρησης της ναυπηγικής τέχνης οδηγούν σε προσπάθειες αναβίωσης και εκπαίδευσης νέων καραβομαραγκών. Η ελληνική ξυλοναυπηγική δεν είναι απλώς μια τέχνη· είναι πολιτιστική κληρονομιά.